Schemellis Gesangbuch
BWV 457 ‘Es ist nun aus mit meinem Leben’
Tekst: Magnus
Daniel Omeis (1673)
Melodie: onbekend
(1715)
Es ist nun aus mit meinem Leben,
Gott nimmt es hin, der es gegeben,
kein Tröpflein mehr ist in dem Fass,
es will kein Fünklein mehr verfangen,
das Lebenslicht ist ausgegangen,
kein Körnlein mehr ist in dem Glas.
Nun ist es aus, es ist vollbracht,
Welt, gute Nacht! Welt, gute Nacht!
Komm, Todestag, du Lebenssonne,
du bringest mir mehr Lust und Wonne,
als mein Geburtstag bringen kann,
du machst ein Ende meinem Leiden,
das sich schon mit den Kindtauffreuden
von jenem hat gefangen an.
Nun ist es aus, es ist vollbracht,
Welt, gute Nacht! Welt, gute Nacht!
Gottlob, itzt kann ich recht genesen,
mein Sodom bist du mir gewesen,
o Sündenwelt, o Lasterhaus,
der Tod soll mir ein Engel heißen,
der mir wie Lot den Weg soll weisen,
ich folg mit Freuden nun hinaus;
hinaus zu Gott, des Donner kracht
Welt gute Nacht! Welt, gute Nacht!
Wie gerne will ich von dir scheiden,
von dir und deinem Jammerleiden,
o Welt, mein Babel warest du,
die Menschen haben mich verwirret,
dass ich wie eine Taub gegirret,
durch Weinen, Seufzen immerzu.
Mein Leid ist aus, es ist vollbracht,
Welt, gute Nacht! Welt, gute Nacht!
Welt, gute Nacht! behalt das Deine
und lass mir Jesum als das Meine,
denn ich lass meinen Jesum nicht.
Behüt euch Gott, ihr meine Lieben,
lasst meinen Tod euch nicht betrüben,
durch welchen mir so wohl geschicht
Mein Leid ist aus, es ist vollbracht,
Welt, gute Nacht! Welt, gute Nacht!
Was wollt ihr euch doch nach mir sehnen?
Ach! stillet, stillet eure Tränen,
weil meine schon gestillt sind,
mir wischt sie Jesus aus den Augen,
was wollen denn die euren taugen?
und lacht mit mir als Gotteskind.
Was Jesus macht, ist wohl gemacht,
Welt gute Nacht! Welt, gute Nacht!
Magnus Daniel Omeis (* 6 september 1646 in Neurenberg; † 22
november 1708 in Altdorf bij Neurenberg) was een Duitse dichter en filosoof uit
de barokperiode. Als hoogleraar in de retorica, poëzie en moraal doceerde hij
aan de Universiteit van Altdorf en vanaf 1697 leidde hij onder het pseudoniem
Damon II de Pegnesische Bloemenorde, een taal- en letterkundige vereniging die
werd opgericht door Georg Philipp Harsdörffer. Van 1697 tot aan zijn dood was
Omeis de vierde president van de Orde.
Omeis, zoon van de diaken van de St. Sebaldkerk in Neurenberg, studeerde eerst
filosofie en later theologie aan de Altdorfina. In 1667 behaalde hij zijn
meestertitel en een jaar later werd hij door Sigmund von Birken toegelaten tot
de Pegnesiaanse Bloemenorde. Na jarenlang als docent te hebben gewerkt (onder
andere in Wenen), werd hij in 1674 benoemd tot hoogleraar. Tijdens zijn lange
academische carrière was Omeis enkele jaren decaan van de faculteit
Wijsbegeerte in Altdorf en werd hij ook tweemaal tot rector van dezelfde
universiteit verkozen.
Het grootste deel van zijn werk is van (moreel)filosofische aard: de Ethica
Platonica, uitgegeven in 1669, behandelt bijvoorbeeld de beginselen van het
platonisme; andere geschriften hebben titels als De voluptate, De parsimonia of
De aequitate. Omeis’ Poetics Thorough Guide to German Accurate Rhyme and Poetry
(Neurenberg 1704) probeert daarentegen regels vast te stellen voor een Duitse
literaire taal en schetst zo een beeld van het taalconcept en de orthografische
gebruiken van de Orde van de Bloemen. In 1708 verscheen zijn
biografisch-historische werk over Neurenbergse schrijvers, De claris quibusdam
in Orbe Literato Norimbergensibus.
In 1677 trouwde Omeis met Maria Rostia, geboren in Spanje en eveneens lid van
de Orde van de Bloemen. Hij stierf in 1708 in Altdorf op 62-jarige leeftijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten